و اما هفت ماهگی به بعد

محمد معین جونم, هفت ماهگی به بعد تو هم مثل نی نی های دیگه وارد دوران مهم و البته خیلی شیرین بچگیت شدی

هفت ماهه که بودی می تونستی بدون کمک بشینی, هشت ماهگی چهار دست و پا راه می رفتی و کیف می کردی واسه خودت, نه ماهگی اولین دندونت رو در آوردی یه دندون قشنگ و خوشگل از پایین, البته تا اواخر ده ماهگی همین یک دندون رو داشتی ولی بعدش دوتا دندون خوشگل دیگه از بالا در آوردی و آخر سر اون یه دونه دندون پایینیت جفت شد. اما بعد از یک سالگی سه چهار تا دندون رو با هم در می آوردی, یادش به خیر چه ذوقی میکردیم هر چند یه دردسرهایی هم داشت که حالا بماند... 

عزیزکم; ده ماهگی از در و دیوارو میزو صندلی و خلاصه هر چیزی که فکرش رو بکنی میگرفتی و پا میشدی اما انقدر زرنگ بودی که خیلی زود یاد گرفتی بدون کمک گرفتن از جایی خودت تنهایی پاشی و بایستی, ده ماهگی یه کار خطرناک هم میکردی و هر چیزی که از رو زمین پیدا می کردی بر میداشتی میداشتی تو دهنت, منم همش دنبالت اینور و اونور می رفتم و همش نگرانت بودم که نکنه دور از چشم من یه چیزی رو خورده باشی, اون روزها هم شیطون بودی هم بامزه...

 و بالاخره روزی که فکر میکنم همه مادرها از لحظه تولد نی نی شون انتظارشو میکشن یعنی روزی که  برای اولین بار قدم برداشتی پنج روز مونده به شروع دوازده ماهگیت بود, یعنی درست سه شنبه 25 آبان ماه; خونه مامان بزرگ(مامان مامانی)  بود که سه قدم برداشتی و اون روز رو کردی جز روزهای فراموش نشدنیه زندگی مامان وبابا...

 تولد یک سالگیت رو هم چون مصادف شده بود با سیزدهم ماه محرم یک ماه زودتر گرفتیم ...

عکس هاتو که نگاه میکردم دیدم  عکس هایی رو که تو فاصله این ماهها ازت گرفتم اکثرا شبیه همن, واسه همین چند تا عکس هشت ماهگی و یک عکس از تولد یک سالگیتو برات میذارم  

٨ ماهگی

٨ ماهگی

تولد یک سالگی

عزیزم در ادمه مطلب عکسهای ٨ ماهگیتو که تو آتلیه ازت گرفتیم میذارم